Dwór w Śmiłowie został wzniesiony w drugiej połowie XVIII wieku przez Józefa Wiercińskiego herbu Ślepowron, na miejscu wcześniejszej, XVII-wiecznej wieży mieszkalnej należącej do rodu Czyżowskich. W latach 20. XIX wieku Cyprian Baczyński herbu Sas, wraz z żoną Katarzyną z Wiercińskich, przebudował go w stylu klasycystycznym. Do dworu dodano czterokolumnowy portyk od strony frontowej i sześciokolumnowy portyk wgłębny od strony ogrodu. Po 1945 roku dwór został znacjonalizowany i zaniedbany, co doprowadziło go do ruiny. W 1986 roku dwór nabyli prywatni właściciele, którzy przywrócili mu dawną świetność, zgodnie z duchem epok, z których pochodzi.

     Dwór w Śmiłowie jest przykładem wiejskiej rezydencji, w której nawarstwienia stylów architektonicznych ukazują historię budynku i przemiany koncepcji architektonicznych. Zmiany z XIX wieku, w tym rozbudowa, wzbogaciły jego pierwotną formę, zachowując jednocześnie unikalne elementy, takie jak ganek od frontu i portyk ogrodowy. 

     Wnętrza dworu wyposażono w meble i dekoracje z XVIII i XIX wieku, w tym kolekcje malarstwa, porcelany, sreber oraz rzemiosła artystycznego. Dwór wyróżnia się również wyjątkową kolekcją lamp naftowych. Szczególną uwagę zwraca wyniosły, mansardowy dach, który stanowi niezmieniony element pierwotnego wyglądu dworu.